درسته ک بگیم استانه تحمل ها پایین اومده؟
عرض میکنم در چ مواردی
مثلن
مقایسه کنید در زدن در گذشته و حال رو,قبلن ما فقط زنگ داشتیم و تا بیان و در رو باز کنن کلی طول میکشید,البته اونموقع نمیگفتیم طول کشید,عادی بود,الان زنگ میزنی و تصویرت رو میبینه و باز میکنه و اگر بیشتر از بیست ثانیه بشه فشار ارواره هات شروع میشه
برقراری ارتباط با ادمها هم,قبلن دلت میخواست با فلانی حرف بزنی,باید جایی میبودی ک تلفن میبود و وقتی تلفن میکردی ک اصطلاحن بهش تایم مناسب میگفتن و حتی قبلترش نامه مینوشتن ,حالا توی تلگرام پیام میدی,نیم ساعت میگذره و هنوز سین نکرده,کلافگی کم کم میاد سراغت,اس میدی,ج نمیده,بعد از اینکه تحملت تموم شد زنگ میزنی و سه تا بوق اول رو ج نداد دیگه قطع میکنی و فشار ارواره هات و چهارتا فحش شروع میشه
یکی این مسعله و مسعله بعدی اینکه چقدر ما در دسترسیم
ناجالبه
و چقدر انتظار داریم بقیه مدام در دسترس باشن,توقع داریم و حقمون میدونیم و کاملنهم عادی هست برامون,این ناجالبتر هست
فرض کنید فردی ک باهاش ارتباط دارید یهو میشه فردی در بیست و چند سال گذشته ک وقتی پاشو از خونه میذاشت بیرون خارج از دسترس میشد تابره محل کارش,تازه اگر محل کارش تلفن داشت
چقدر بده ک اینقدر برامون تبدیل ب عرف شده این در دسترس بودن بقیه و خودمون
سخت هست ک مقاومت کرد و در دسترس نبود
سخت هست ک مقاومت کرد و توقع در دسترس بودن نداشت
در چند سال اینده چطور خواهیم شد؟
با همین سرعت استانه تحملمون رو از دست میدیم در این موارد یا چی؟
عرض میکنم در چ مواردی
مثلن
مقایسه کنید در زدن در گذشته و حال رو,قبلن ما فقط زنگ داشتیم و تا بیان و در رو باز کنن کلی طول میکشید,البته اونموقع نمیگفتیم طول کشید,عادی بود,الان زنگ میزنی و تصویرت رو میبینه و باز میکنه و اگر بیشتر از بیست ثانیه بشه فشار ارواره هات شروع میشه
برقراری ارتباط با ادمها هم,قبلن دلت میخواست با فلانی حرف بزنی,باید جایی میبودی ک تلفن میبود و وقتی تلفن میکردی ک اصطلاحن بهش تایم مناسب میگفتن و حتی قبلترش نامه مینوشتن ,حالا توی تلگرام پیام میدی,نیم ساعت میگذره و هنوز سین نکرده,کلافگی کم کم میاد سراغت,اس میدی,ج نمیده,بعد از اینکه تحملت تموم شد زنگ میزنی و سه تا بوق اول رو ج نداد دیگه قطع میکنی و فشار ارواره هات و چهارتا فحش شروع میشه
یکی این مسعله و مسعله بعدی اینکه چقدر ما در دسترسیم
ناجالبه
و چقدر انتظار داریم بقیه مدام در دسترس باشن,توقع داریم و حقمون میدونیم و کاملنهم عادی هست برامون,این ناجالبتر هست
فرض کنید فردی ک باهاش ارتباط دارید یهو میشه فردی در بیست و چند سال گذشته ک وقتی پاشو از خونه میذاشت بیرون خارج از دسترس میشد تابره محل کارش,تازه اگر محل کارش تلفن داشت
چقدر بده ک اینقدر برامون تبدیل ب عرف شده این در دسترس بودن بقیه و خودمون
سخت هست ک مقاومت کرد و در دسترس نبود
سخت هست ک مقاومت کرد و توقع در دسترس بودن نداشت
در چند سال اینده چطور خواهیم شد؟
با همین سرعت استانه تحملمون رو از دست میدیم در این موارد یا چی؟